Düzeltilmiş bir kenara değişik aralıklarda paralel çizgiler çizmek için kullanılan el aracı. Kaynak: Ağaçişleri Terimleri Sözlüğü, Nazım Şanıvar, 1968 Kısmet olursa istiyorum ki atelyenizde kendinizin yapabileceği birkaç nişangeç tarifi verebileyim. En keyiflisi kendinizin değişik renklerdeki egzotik sert ağaçlar kullanarak yapması. Hazıra konmak isteyenler için BauHaus’larda, Praktiker’ler de ve

Ulusal Ahşap Birliğinin kurulduğu ilk yıllarda, büyüğümüz Emine Erdoğmuş dağıtılmak üzere bir “mouse pad” yaptırmış idi. Üzerinde ahşap kelimesinin çeşitli dillerdeki karşılığı basılıydı. Etrafı karıştırırken elime geçti. Belki bir işe yarar diye aktarırken, kendisinin kulaklarını çınlatmış oluyorum: AHŞAP Türkçe HOLZ Almanca WOOD İngilizce BOIS Fransızca MEREMIUM Latince KAATH Nepalce CUB

Her zanaat erbabının kibarca kullandığı pek fazla belden aşağı terim vardır. Hatta aynı iş kolunun alt bölümleri bile ayrı jargon kullanırlar. İskeletçiler başka, cilacılar başka, oymacılar. Bütün gazetelerde Bodrum plaj dedikodularının baş köşede olduğu şu günlerde aklıma bu terim geldi. Yaklaşık 5 mm çapında bir yarım daire şeklindeki bu profile

Ahşap ilgili ve ilgisiz bir sürü anlamı olan bir sözcük. Ahşap ile ilgili olan anlamlarına girer isek; 1- Kesmek demek. Hattatların kalem ucu sivrilttikleri kemik kakmalı ahşap parçaya, isim halini alarak ” Makta” deniliyor. 2- Devletin orman köylülerine yıllık kesim için gösterdikleri orman parçası 3- Yani kesit. Yani parça kesildiğinde çıkan

Her ne kadar sözlüklerde ” Cilt üzerindeki gözenekler” diye geçiyorsa ve de ahşap ile hiçbir ilgisi yok gibi gözüküyorsa da bolca kullandığımız bir kelimedir. Evet, bizde ahşabın gözenekleri için kullanır isek de esas önemi bu gözeneklerin yüzeye geldiği açıdan gelir. Gözeneklerin pek azı yüzeye dik açı ile açılır. İşte bu açıyı

Osmanlıca’dan gelmiş. 7-20mm arasında yuvarlak kesitli ahşap çubuk gibi bir laf var TDK sözlüğünde. Kavelya diyenleri de duydum. Çok ince kavelaya “kürdan” denir, kalınlaştıkça da ” kazık” ! Kavela genellikle kayın olmak üzere sert ağaçtan, ya bu iş için yapılmış makinelerde yada atelyelerde daha basit yöntemler ile elde edilir. Ağacın kavela

Türk Dil Kurumu sözlüğü diyor ki; 1. Çürümüş, çürümeye yüz tutmuş ağaç. 2. Kesilmeden yerinde kurumuş ağaç. 3. Lifleri karşılıklı olup, doğramacılığa yaramıyan kereste. 4. Direklerin seyrek dikildiği yapıda üstüne fazla yük verilen kiriş: “Bu kiriş çok ardak olduğundan bellemiş.” gibi. 5. Tahta parçalarıyla bağlanmış kırık kol veya bacak. Ben

Ağacı dibinden kesmek. Tomruk biçiminde parçalamak. Tomurcuklanmak. Oburca yemek. Bu lafı bende yeni duydum. Acaba pratikte nasıl kullanılıyordu? Usta, çırağına derki: “Tomursana ulen !” gibi olabilir mi acaba ?