Fıçıcı Macunu
Fransa’da ki fıçıcı usta Claude Gillet ‘in fıçıların alt ve üst kapaklarını takarken sıvı geçirmezlik sağlamak için kullandığı macunu yazmak istiyorum:
İnce meşe talaşı ( Ya da her ne ağaç kullanıyor iseniz onun ince talaşı )
Un ( Bildiğiniz beyaz buğday unu )
Su
Yoğuruyorsunuz öyle ki cam macunu rengi ve kıvamında oluyor. Bu kadarına da şükür miktarları hiç bahsetmedi. Saygı göstermek lazım adama. O kadarını da artık siz yapıverin. Deneme – yanılma metodu niye icat edilmiş ki.
Bizim ince talaş ve beyaz tutkal ile yaptığımızın daha geç kurayanı.
Çok aklıma yattı yani.
ahsapatelyesi.com yayında iken bu yazıya yazılmış yorumlar:
- Fahrettin Savaş Konar diyor ki: 28 Temmuz 2015, 11:55
Babam (1917-2008) 60’yılı aşkın bir süre fıçıcılık sanatını profesyonel olarak yürütmüş bir kişi idi. Kendisi bu sanatı 1930’lu yıllarda Türkiye (Tekirdağ, Mürefte)’de bulunan iki alman fıçıcı ustası ile yine onların yanında çalışıp bu mesleği öğrenip profesyonelce yürüten babasının yanında çalışarak öğrenmiş. Babam, fıçı diplerini hazırlarken ayrı bir usul kullanıyor idi. Şöyleki: Hazırlanan dip tahtalarıın biri üzerine -tahta kalınlığına uygun- çivileri, tahta boyuna uygun sayıda ve aralıklarla çakıp, diğer tahtaya geçebilecek uzunlukta kalan kısmın üzerinden keserdi. Sonra buğday unu ve su karışımı ile macun kıvamına getirilmiş yapıştırıcıyı tahtaların her ikisine de sürerdi. Bundan sonra da genişçe açılmış sazlar çivilerden de geçirilerek boydan boya konur ve her iki tahta birbirine darbe ile (takoz kullanılarak çekiçle vurma) birleştirilirdi. Burada Mobilya ve Dekorasyon üzerinde yüksek tahsil dahil eğitim almış, atelye çalıştırmış, 30 yıl gibi bir zaman diliminde eğitim vermiş bir Teknik Öğretmen olarak söyleyeceğim; keşke metal çivi yerine ağaç çivi (kavelâ) kullanılsaydı. Cevapla